آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
زندگی نامه محمدعبدالعزیزحصان
نام : محمد عبدالعزيزحصان
مليت : مصر
سال تولد : 1928 ميلادي
شیخ محمد عبدالعزیز حصان (1928-2003) از سال 1964 به رادیو مصر پیوست. لقب او "ملک الوقف و الإبتدا و التنغیم" است که البته لقب شایسته‌ای است. در کودکی بینایی خود را از دست داد و در 10 سالگی قرآن را حفظ نمود. او از جمله قاریانی است که تقلید از آنها سخت دشوار، بلکه محال است (قاریانی مانند علی محمود، عبدالفتاح الشعشاعی و محمود علی البنا نیز چنین هستند). به قول استاد شریفیان، تلاوت ایشان قابل تقلید نیست؛ بلکه قابل تحقیق است. تلاوت این قاری فنان از سبک های کاملا متمایز و بارز در میان شیوه های مختلف تلاوت است. شیوه تلاوت او نوعی تحول در عالم قرائت به حساب می آید. اگر مرحوم مصطفی اسماعیل را به نوعی مجدد اول در لحن تلاوت بدانیم شاید بتوان محمد عبدالعزیز حصان را مجدد ثانی در این زمینه نامید و آن چه که بیشترما را بر این نظر استوار می سازد بهره مندی وی از روش های کاملا تحول یافته در به کارگیری نغمه ها و مقامات، خلق ردیف ها و الحان جدید، استفاده از ترکیبات کاملا بی سابقه و قدرت مانور بالای ایشان است. گرچه گفته می شود در ابتدای سال های نخستین تلاوت خود به شدت تحت تاثی مرحوم مصطفی اسماعیل قرار داشته و حتی در عالم خواب نیز بارها وی را با صدای خود در حال تلاوت قرآن می دیده است اما به مرور به سمت ابداع شیوه ای مستقل که برآمده از خصوصیات ویژه صوتی خودش بوده کشیده شده است.
تحلیل تلاوت :
1-دارای صوتی بسیار منعطف و نرم با قدرت مانور و تحریر دهی عالی است. صدای او را باید جزو طبقه اصوات زیر به حساب آورد که به طور تقریبی دارای 13 درجه و اندکی کمتر از 2 اکتاو ارتفاع دارد، اما از نظر قوت و رسایی و دارا بودن طنین خاص و زنگ تاثیرگذار به پای قاریان سل نمی رسد.
2-روش خاص و منحصر به فرد و تبحر وی در وقف و ابتدا که ناشی از کوتاهی نفس اوست از مهمترین ویژگی های تلاوت ایشان است. این روش حتی موضوع پژوهش و بررسی یکی از محققان در رساله دکترا قرار گرفته است.
3-مهمترین خصوصیات لحنی وی را می توان در چند نکته خلاصه کرد:
نخست) شروع تلاوت غالبا در مقام راست و اوج گیری از مقام حجاز کار؛
دوم) نبود خط سیری منظم و قابل پیش بینی در تلاوت ایشان و تغییر آن بر اساس مواضع مختلف آیات قرآن کریم. این موضوع به دلیل عوامل مختلفی است که مهمترین آنها عبارتند از: تغییرات فروان و بسیار سریع پرده ها و درجلات صوتی؛ استفاده زیاد از ترکیب های بدیع مقامات و نغمات مختلف با یکدیگر همچون ترکیب راست و حجاز کار، بیات و نهاوند، حجاز و نهاوند، راست و سیکا، راست و نهاوند؛ شیوه منحصر به فرد وی در انتقال مقامات که بسیار ناگهانی است اما با این وجود برای شنوندگان عادی یا غیر حرفه ای چندان قابل لمس نیست و بالاخره دنبال کردن خط بیانی ومفهومی آیات؛ که تمامی این موارد حکایت از دانش و تسلط چشم گیر او نسبت به مقامات و نغمه های عربی دارد.
از مهمترین تلاوت های ایشان می توان سوره های بقره، انعام، رعد، نمل، انبیاء، فاطر، فصلت، حمد، حجرات و ق را نام برد.
عضویت سریع
